بوتیماری که در حاشیه رودخانه مایان طرقبه از مهاجرت جامانده بود و توان پرواز نداشت توسط دانش آموز مدرسه پسران کریم محله حصار طرقبه به سازمان محیط زیست طرقبه شاندیز داده تحویل شد. بوتیمار یا غم‌خورک، گونه‌ای پرندهٔ آبچراست از راسته سقامرغ‌سانان و خانوادهٔ حواصیلان، ویژگی اصل این پرنده که آن را از دیگر اعضای تیره حواصیلان متمایز می‌کند، گردن کوتاه‌تر آن است. بوتیمار از جمله مرغان افسانه‌ای ادبیات پارسی است که به تنگ‌چشمی و بخیلی آوازه دارد مشهور است که بوتیمار همیشه در تشنگی به سر می‌برده اما آن هنگام که به رودخانه و دریا می‌رسیده، چه غم بسیار می‌خورده که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد، از این جهت آب نمی‌خورده. بوتیمار به معنای صاحب غم‌خواری است. گونه هایی از مرغ ماهی خوار و بوتیمار در حاشیه بندگلستان زیست می کنند.
